De PretPedagogie

De afgelopen dagen hoorde ik op de radio regelmatig praten over de dalende kwaliteit van het Belgische onderwijs. Een studie van de KULeuven onderzocht of leerlingen de eindtermen behaalden en hoe we hiermee scoren op de wereldranglijst. En blijkbaar is het resultaat erg teleurstellend. 

Plots komen er politici op mijn radio verkondigen hoe schandalig dit is. Dit is wat er gezegd werd: "Het heeft te maken met het pedagogisch project: alles is verschoven naar de "pretpedagogie", het moet leuk zijn." 

Plots wordt het onderwijs gegijzeld door een vuile pretpedagogie die we zo snel mogelijk moeten zien uit te roeien. 

Aangezien ik de betreffende uitspreker van zulke woorden (ik vind het gezegde zo lelijk dat ik zijn naam weiger te vernoemen) toch graag eens een weerwoord zou bieden en ik zijn huis niet weet wonen, ziehier mijn klankbord!

Pretpedagogie? Da's een goeie. 

Nee, echt. Het klinkt toch mooi. Een beetje Zuid-Afrikaans. 

Alleen jammer van die zeer negatieve ondertoon die eraan verbonden werd. In tijden waarin het aantal burnouts en stressgerelateerde ziektes epidemische vormen aanneemt, vind ik zulke uitspraken dan ook zeer ongehoord. So what als we niet meer zo hoog in de wereldranglijst staan! Wie staat er eigenlijk op nummer één? En voor mij veel belangrijker, en aangezien we dan toch in scores denken, hoe hoog scoort die nummer één op de lijst voor het Bruto Nationaal Geluk?

Ik heb twee schoolgaande kinderen. Het zal mij worst wezen dat ze op het einde van hun schoolcarrière op de eerste plaats in de wereldranglijst van schoolresultaten staan. 

Wat ik wil dat zij leren, gaat over ontdekken wie ze zijn en wie ze willen zijn; wat hun talenten zijn, wat hen gelukkig maakt en hoe dit in te zetten in hun dagelijkse leven; over leren hoe om te gaan met tegenslagen en hoe zich te beredderen in de volwassen wereld. Ik wil dat ze leren hoe een stevig sociaal netwerk uit te bouwen met goeie vriendschappen en gedeelde ervaringen. En last but not least wil ik dat ze uitgerust worden met vaardigheden waardoor ze gezond en wel hun leven kunnen leiden zonder overmatige stress of welvaartsziektes.

Waarschijnlijk staat dit niet in de eindtermen. Zeker is dat het niet zo makkelijk te meten valt. Absurd dan ook om per se de kwaliteit van het ganse Belgische onderwijs in één cijfer te willen stoppen. Het doet afbreuk aan de energie die leerkrachten overal en elke dag in ons onderwijs stoppen en onze kinderen dingen bijbrengen die van onmetelijke waarde zijn. Het stelt bovendien de moeite die leerlingen doen om er iets van te maken in een slecht daglicht.

En laten we het dan ook eens hebben over intrinsieke motivatie. Kinderen leren veel al spelend en al doende. Uitproberen en experimenteren, leren vanuit fouten die je zelf ondervonden hebt, mag dat er dan niet meer bij zijn?
Als ik in mijn eigen schoolherinneringen duik, komen er veeleer projecten, groepswerken ed naar boven en maar weinig lessen met vooraan een krijtbord en voor mijn neus een leerboek met droge stof in. De "leuke" dingen zijn alvast beter blijven hangen dan al de rest; omdat het appelleert aan de motivatie in onszelf. Door leerlingen de kans te geven hun persoonlijke interesses te vermengen met de inhoud van de les, zullen hun drijfveren aangesproken worden en ja, dat is leuk. In mijn naaste omgeving kom ik regelmatig leerkrachten tegen die in hun dagelijkse lespraktijk ontzettend mooie voorbeelden van dit principe van ervaringsgericht onderwijs weten uit te werken. Soms in kleine dingen en soms in grootse projecten. 

En tot slot nog twee bedenkingen:

Investeringen in een onderwijs dat onze kinderen leert om te gaan met de uitdagingen in onze samenleving lijken mij op de lange termijn een goede poging om de kosten van de gezondheidszorg ten gevolge van stress-gerelateerde problemen in te dijken.

En wat betreft de ministerpost in de komende legislatuur, als we deze eens zouden toebedelen aan een onderwijskundige?

Zo, dan teken ik,

Lies, adept van de Pretpedagogie.

On est plus chaud que le climat #3 - #TerwijlWeWachten

Het is weer donderdag!
Viavia kwam ik deze week op Facebook een filmpje tegen genaamd #Terwijlwewachten:

Dat is nu exact wat ik in post #1 bedoelde sie! Als we allen onze kennis delen en bundelen, gaan we er alleen maar op vooruit!
In haar filmpje geeft deze jongedame 4 quick wins:
1. Koop een drinkbus --> check! De onze zijn van Klean Kanteen, in RVS en ik ben er heel erg blij mee!
2. Koop linnen zakjes of netjes om je groenten en fruit in te doen in de supermarkt --> check! Ik kocht de mijne via Kudzu, broodzakken maakte ik van onze oude tetradoeken.
3. Eet af en toe vegetarisch --> check! Onze veggie-favorieten zijn chili sin carne en gegrilde groententaart met feta.
4. Koop eens een tandenborstel in bamboe --> check! Wij gingen voor de 'humble brush' via Levenzonderafval.

Jeuj! Dit doen we alvast goed.

Voor wie het gemist heeft en geïnteresseerd is, dit was mijn lijstje quick wins:
1. Stop de afwasborstel in de afwasmachine ipv in de vuilbak
2. Maak van restjes stof allerlei zaken als zakdoeken, snoetenpoetsers, wattenschijfjes, enz. Lange repen stof zijn ideaal om linten voor aan cadeautjes te maken.
3. Gebruik azijn als wasverzachter en ramenpoetsmiddel.
4. Gebruik lege yoghurtpotjes, oude knopen, botervlootjes, theedozen, wijnkurken enz als knutselmateriaal.
5. Bekijk af en toe de piraminder. Dit leidt misschien niet onmiddellijk tot een quick win maar het kan toch inspirerend werken.

Ok, wie doet er met ons mee? Wat zijn jullie alledaagse tips voor een groenere wereld?
The time is now!

It takes a village to raise a child

Laat mij eens vertellen over die keer dat ik bij de pediater kwam. Onze jongste was toen ongeveer anderhalf jaar. Ik deed mijn beklag over het feit dat hij-nog-steeds-niet-doorsliep. Ik deed elke 24 uur hetzelfde: Ik stond 's morgens op, functioneerde een hele dag zoals iedereen, ging op een deftig uur slapen en stond dan 's nachts 3-4-5 keer op voor vanalles en nog wat. En ik was moe. Hondsmoe.
De reactie van de pediater deed echter mijn ogen opengaan. Ik wenste namelijk een oplossing voor dit 'probleem'! In de plaats daarvan vroeg ze mij wat ik verwachtte van een kind van anderhalf jaar. Ze legde me uit dat het volstrekt normaal is dat hij nog niet doorslaapt. De ontwikkeling van een vast slaappatroon kan immers gerust duren tot 5 à 6 jaar.
Toegegeven, op dat moment voelde ik mij onnozel. Ik was zo bezig met mijn eigen vermoeidheid dat ik niet had stilgestaan bij de behoefte van mijn kind. Dat doet vermoeidheid nu eenmaal met mij: mijn blik verkleint tot het vakje van mijn noden en de rest lijkt uit mijn gezichtsveld te verdwijnen. De pediater wist gelukkig mijn perspectief opnieuw te verbreden, door mij in te lichten over wat normaal slaapgedrag is bij jonge kinderen. Waarom wordt dit niet vaker gezegd? Ik lees soms over verregaande slaap-therapie bij jonge kinderen, maar NERGENS wordt verteld wat normaal slaapgedrag is voor een jong kind. Vandaag zag ik dit artikel online passeren: "Jonge ouders kunnen pas zes jaar na geboorte van baby weer slapen zoals voordien". Aha eindelijk iemand die hier over schrijft!

De wetenschap dat het niet doorslapen normaal is, maakte de nachten er natuurlijk niet langer door, de wallen onder mijn ogen bleven allures hebben van kasteelmuren. Maar mijn kijk op de zaak veranderde wel: hoe halen we het in ons hoofd om normaal gedrag als een probleem te beschouwen? De vermoeidheid is het probleem en daar moest ik iets mee doen.
Na nog een aantal weken een rottig rota-virus in huis en een huisarts die zei: 'Als dat ging, schreef ik jullie een vakantie voor: enkele dagen rusten zonder kinderen', begon ik iets te beseffen: wij hoeven dit helemaal niet alleen te doen! Er wordt niet voor niets gezegd 'It takes a village to raise a child'. Wel, we mogen ons gerust gedragen als de village people. Ik zeg nu niet dat we ons moeten verkleden als een indiaan (dat mag natuurlijk wel, het is bijna carnaval!) maar we kunnen beroep doen op elkaar tijdens momenten dat het nodig is.

Ik heb veel village people rondom mij en daar ben ik heel dankbaar om! Het gaat om een simpele 'hoewist?' met een luisterend oor, een pot soep in de frigo, een aanbod om enkele uren op de kinderen te passen, een tas thee, enz. Op momenten dat de vermoeidheid dreigt te overwinnen, helpt dit allemaal. Ik probeer om zelf ook eens de indiaan te zijn als ik merk dat het kan helpen. Zo worden we allemaal een beetje beter, toch?
Met complimentendag op 1 maart in het vooruitzicht, wil ik alvast aan al mijn familie en vrienden zeggen: you rock! Allemaal, van onder tot boven!

On est plus chaud que le climat #2 - 't is om te bleiten

Ik ben ne bleiter! Ik kan er wat van. Moest ik in een land wonen waar het een broodwinning is, ik zou een full-time bleiter zijn op huwelijken, begrafenissen of andere evenementen waar tranen geplengd worden.

(Voor wie dit geweldige monument uit Aarschot niet kent of voor wie hem vergeten was: den bleiter uit de vitrine van Bruidswinkel Harry. Tegenwoordig te bezichtigen in het museum van Aarschot).















Maar dus terug naar het klimaat. Groene donderdag, voor mij week 2, voor de klimaatstakers week 7.
Ik las vandaag in de gazet een stuk ondertekend door verschillende Belgische wetenschappers. Zij leggen uit dat België qua klimaatbeleid op Europees niveau aan het staartje bengelt. Maw het is om te bleiten!
Joke Schauvliege vond het duidelijk ook.

Gelukkig mag er ook nog gelachen worden. Zij het soms wat cynisch, wat het dan misschien toch weer om te bleiten maakt. Ik laat jullie vooral zelf oordelen: de klimaatcrisis in 10 cartoons:

En Joke Schauvliege wens ik vooral veel rust toe. Bezwijken onder zware druk is geen schande en dat mag vaker gezegd worden.

On est plus chaud que le climat! #1

Donderdag Veggiedag Protestdag!
En zolang er op donderdag klimaatacties worden gehouden, zolang wil ik vanaf nu elke donderdag schrijven over iets dat te maken heeft met ecologie. Ik ben natuurlijk geen expert maar ik geloof in het delen van kennis en ik weet wel iiieets. Dus ik doe mijn best! En als jij nog een goeie tip hebt, gooi het in de groep!! Sharing is caring!

Vandaag de rubriek van ons Irene, voor de moderne vrouw. Wie kent ze nog? :)

Oftewel kleine-dingetjes-die-de-afvalberg-kleiner-maken. Rijk zullen we er niet van worden, maar armer toch ook ni!

*Tip 1: de afwasborstel: Steek hem in de afwasmachine na gebruik ipv in de vuilbak.

*Tip 2: restjes stof: Maak er eens zakdoeken van. Alle lapjes in vierkanten knippen, e zomeke leggen en klaar! Of maak er snoetenpoetsers, wattenschijfjes, broodzakken, stofvodden of zelfs tochthonden (mamaaaa, dat is géén hond, echt ni!) van.
voor inspiratie:
 https://www.engie-electrabel.be/nl/blog/oplossingen-voor-thuis/diy-je-eigen-tochthond-maken-is-voortaan-hip/

https://sewlikemymom.com/diy-tissues-tutorial/

* Tip 3: Weg met de wasverzachter: Azijn is perfect bruikbaar als wasverzachter. Al heel vaak deze tip gelezen en al heel lang doen wij het zo. Ook kan je er ramen mee poetsen. Inspiratie bij Green Evelien.

* Tip 4: knutselen met recyclagematerialen: ik heb een echt knutselmarieke in huis. Alles wat ze ziet, draagt in zich de potentie voor een groot knutselproject. Daarom hebben wij een doos met lege yoghurtpotjes, kaasdoosjes, lege bobijntjes, kurken, knoopjes (van versleten kledij bv) ... Bruikbaar voor van-alles-en-nog-wat.

*Tip 5: Den driehoek: iedereen kent hem waarschijnlijk al, maar bij mij kan het alvast geen kwaad om er af en toe eens aan herinnerd te worden; de piraminder:

En nu naar buiten, de zon schijnt!

No planet B

Het sneeuwt buiten, het is koud en Trump denkt dat de global warming verhuisd is, een gewone winterse dag dus. Maar wel in een seizoen dat verdacht veel begint te trekken op een regenseizoen.
Laten we het vandaag eens over een ernstig onderwerp hebben: het klimaat.

Vorige zondag was er de klimaatmars, er zijn de bosbrossers, er is Greta Thunberg, er is niet meer naast het groeiende protest te kijken. Iedereen heeft er zijn zeg over (en ik doe mee!) en de ene reageert er al beter op dan de ander. Er zijn de sussende politici die beweren dat "het allemaal wel zal meevallen" aan de ene kant en de wetenschappers met de klimaatactivisten die aan de alarmbellen trekken aan de andere kant.

In 2017 verscheen in het blad BioScience, een uitgave van Oxford University Press, een paper met als titel 'World Scientists' Warning to Humanity: A Second Notice. (hier te lezen). Het is het vervolg op 'World Scientists' Warning to Humanity' uit 1992, een paper waarin toen al gewaarschuwd werd voor mogelijke klimaatsveranderingen en de gevolgen hiervan voor onze planeet en de gehele mensheid. De versie van 2 jaar geleden werd ondertussen ondertekend door 15000 wetenschappers. Dat zijn toch heel wat deskundigen bij elkaar me dunkt!
Dus beste politici-die-nog-steeds-op-2-oren-slapen, hoeveel klimaatspecialisten schuiven aan bij jullie tafel, die van de so called ecorealisten?

Om een weerwoord te bieden op het idee dat "de technologie ons vel wel weer zal redden": Onlangs publiceerde De Standaard een interview met de heer Patrick Verkooijen, klimaattopman in Nederland, hoofd van het VN-instituut voor klimaatadaptatie. Ik had nog nooit van hem gehoord (bon, dat kan dan ook geheel aan mij liggen natuurlijk). Hij pleit voor een én-én-verhaal. Hij is grote voorstander van een wijziging van onze levenswijze, maar stelt dat het niet voldoende zal zijn want op dat vlak zijn we te laat. Daarom trekt hij de kar van de ecologische aanpassing van onze leefwereld, zodat beide inspanningen op lange termijn de wereld leefbaar zullen houden. Hij maakt hierbij een groot punt van deelname van de economische en de financiële wereld. Dus als de sussende politici dit graag zien als bijklank voor hun 'ecorealisme', dan hebben ze des mans woorden misbegrepen en halen zij de truc van de framing in zijn klassieke vorm boven.

Het moeilijke aan de hele zaak vind ik de kennis van de klimaatwetenschap in al zijn complexiteit te vertalen in woorden die ik begrijp nadat ik het heb uitgefilterd van alle opiniemakerij die her en der verspreid wordt en eigenlijk niks ter zake doet. Ik vind het best verwarrend om te besluiten wat nu nog oké is en wat helemaal niet.
Maar één ding heb ik goed begrepen: Het is de hoogste tijd om met z'n allen samen te werken en onze huidige manier van leven serieus in vraag te stellen. Ik wil namelijk geen zeedieren met plastic in hun maag, geen verhoging van het aantal astma-patiënten, laat staan 400 miljoen mensen zonder huis.

Ook die jongeren hebben dat goed begrepen. Laten we stoppen met hun spijbelen te benoemen alsof het om kapoenerij gaat. Het is een staking, verdorie! En ze hebben gelijk. Revolutie komt van onderen uit. En voor mij werkt het. Ik voel mij terug wakker geschud. Ik denk terug na over zaken waar ik over ingedommeld was. En ik merk het ook aan anderen: er is een soort bewustwordingsgolf ontketend. Laat die onze contreien maar overspoelen in plaats van de zee.
(Wie nog overtuigd moet worden, of het nog eens wil herbekijken: de speech van Greta Thunberg te Katowice, jaja dat evenement waar de Belgische regering uitstapte...)

Dus beste wetenschappers, blijf jullie boodschap herhalen en hang ze nog meer aan de grote klok, zodat ik beter begrijp waar dit over gaat.
En beste klimaatactivisten, jong of oud, blijf het van de daken schreeuwen, zodat ik niet meer in slaap sukkel over zulke belangrijke zaken.
En tot slot, beste 'eco-realisten' en zij die zich beroepen op wat-er-van-aan-is: Cut the crap, the time is now!