Ik realiseerde mij dat ik tegenwoordig te weinig gedichten lees. Eigenlijk zelfs geen. En toch kan ik zo genieten van woorden die netjes op hun plaats vallen. Zen word ik er van.
Dus bij deze voeg ik nog een goed voornemen aan mijn grote pot "happiness project" toe: lees meer gedichten!
Ik laat jullie mee genieten van één van mijn lievelingsgedichten dat ik van onder het stof haal. Het is geschreven door Paul Van Ostaijen en ik leerde het kennen via mijn jongste zus, ettelijke jaren geleden.
Berceuse nr 2
Slaap als een reus
Slaap als een roos
Slaap als een reus van een roos
Reuzeke
Rozeke
Zoetekoeksdozeke
Doe de deur dicht van de doos
Ik slaap
Schoon eh! :)
Maar ook de oudere klassiekers kunnen mij bekoren. Wat denk je van Sonnet 18 van Shakespeare?
Shall I compare thee to a summer's day?Moest de Shakespeare in den tijd dat voor mij voorgelezen hebben, manmanman, ik zou gezwijmeld hebben in mijn 16e-eeuws überromantisch kleed. Ja, ik geef het toe, ik ben een superromantische ziel! Ik zwijmel bij melige zaken. I like corny! Of zoals Kate Winslet het in The Holiday zegt: "I'm looking for corny in my life"
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this and this gives life to thee.
Maar nu kom ik op dreef! In Buiten de zone kwam de romantiek ook al eens in de vorm van poëzie om de hoek kijken. Het gedichtje van Raf voor Roxanne:
Langzaam glijden treinen binnenEn nog eentje om het af te leren: het eerste deel van "mei" van Herman Gorter. Uit mijn middelbare school-periode. Toen vond ik het al mooi:
en ademt de stad in en uit.
Maar al ben je ver weg,
ik voel je dichter dan de dag
de nacht die verdringt in de aarde
iedere dag weer
Ik teken de golf van je neus
en de zacht lijn van je lippen
in de broos blauwe avondlucht
In mijn hoofd grif ik jouw stem
bind ik de flarden herinneringen samen
met de zoete geur van je gezicht
En in mijn hart schrijf ik je binnen
schrijf ik je binnen met de letters
van jouw naam
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:En wie naar "een laatste groet" gekeken heeft, herinnert zich vast het gedicht dat Wim Helsen aan Sien Eggers voordroeg. Na een beetje speurwerk op tinternet, vond ik het origineel van Nel Benschop. Een stukje:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In 't boschje opgaat en zijn reis begint.
Hij dwaald' over de bruggen, op den wal
Van 't water, langzaam gaande, overal
Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die 't venster sloot,
Talmde een pooze wijl de jongen floot.
En tóch geloven dat het lente wordt,En als afsluiter het gedicht waarin de Boerentoren in Antwerpen zijn liefde aan de kathedraal met de wereld deelt:
al valt de koude regen neer in stromen
op kale, zwarte takken van de bomen;
al zijn de dagen lichteloos en kort.
En tóch geloven dat de zon het wint,
al houdt ze zich soms dagenlang verborgen;
zoals een mens,in ’t donker van de zorgen,
soms plotseling een zonnig plekje vindt.
Een geslaagde gedichtendag als je het mij vraagt!
Ik hoop dat ik in 2014 nog vele mooie gedichten mag tegenkomen. En ik hoop voor jullie hetzelfde ;)
