Homemade speelgoed

Doorheen de laatste maanden fabriceerde ik allerlei speeltjes voor Jozefien. Het resultaat:

Het meisje en het sterretje verzon ik zelf. Een goeie oefening op applicaties maken: alle stukjes heb ik er apart opgenaaid. De olifant tekende ik over van Dick Bruna en stopte een belletje in de kussenvulling. De vulling is trouwens ecologisch. Die kan je vinden in De Banier.
Het patroontje van de uil en het konijn komen uit het boek "Knuffels om te naaien" van Marie-Claire; een heel leuk boekje vol toffe knuffeldiertjes en niet moeilijk om te maken! (af en toe vergroot ik de patroontjes zodat ik niet te hard moet foefelen aan al die kleine pootjes en snaveltjes).

 Maar speelgoed maken hoeft echt niet ingewikkeld te zijn. Alles wat rammelt, op de grond gegooid kan worden of interessante lintjes heeft, is goed :) Vandaar het vreemde lapje met lintjes om op te "zabberen". Wat restjes stof tussen 2 lapjes leggen, stikkestikkestik en klaar! Ook lege flesjes en doosjes zijn hier een groot succes. En bestand tegen de veelvuldige valpartijen die de speeltjes hier te beurt vallen! (dat kan ik niet zeggen van al het speelgoed uit de winkel, ohoh...)

En nu tijd om eens te stoefen over andermans werk!
Vorig weekend kregen wij een houten letter-treintje cadeau van familie. Volledig zelfgemaakt! Sjiek he!

Ook dit kregen we cadeau: een kangoeroe die met zijn achterpoten kan bewegen zodat het lijkt alsof hij springt. Misschien nog een tikje verf en dan hebben wij een heel speciaal diertje in huis:

Gluten: to eat or not to eat?

Het stormt buiten en ik moet nergens naar toe, een goeie combinatie. Misschien maak ik vandaag wel eens een paar Pay it forward-cadeautjes, hihihi... Maar eerst tijd om hier nog eens wat up te daten.

Vorige woensdag zond het programma 'Volt' een reportage uit over gluten. Hun conclusie: wie niet allergisch is aan gluten, moet ze niet mijden. Wie dat toch doet, is een meeloper met de laatste gezondheidsrage.
Nu, dat vind ik toch allemaal kort door de bocht genomen. Héél kort zelfs. De bocht is zo kort genomen dat de binnenkant eraf is gereden. You get what I mean.

Naar de reportage

Gluten is een eiwit dat voorkomt in graansoorten. Het is wat het deeg van oa. brood zo elastisch maakt en het zorgt ervoor dat het goed kan rijzen zodat we luchtige broodjes krijgen. Gluten kan je onderverdelen in twee groepen: de glutenines en de gliadines. Het zijn deze laatste die bij heel veel mensen problemen veroorzaken (zoals coeliakie) maar ook die andere kan voor last zorgen.

In gewone tarwe, een veelvuldig gebruikte graansoort, bestaat het eiwit voor 80% uit gluten. Dit is te wijten aan het selectieproces door de jaren heen waarbij enkel de tarwesoorten werden gebruikt die 'mooie en stevige' broodjes en koekjes opleveren, alsook degenen die het gemakkelijkst te kweken zijn met de grootste opbrengst. Naar de gezondheidswaarde wordt in onze huidige maatschappij, jammer genoeg, weinig gekeken. Kortom, de tarwe die nu alom gebruikt wordt, is een verarmde soort van de oudere oerrassen op vlak van voedingswaarde.
Nu gaan we een logische redenering maken: hoe meer gluten in onze voeding, hoe meer gluten in onze buik, hoe meer mensen de drempel overschrijden van het maximum dat ze aankunnen en hoe meer mensen dus last en problemen krijgen.
De diagnose glutenintolerantie of glutenallergie wordt vaak pas na lang zoeken gesteld. Want elk lichaam reageert anders: den ene krijgt buikpijn van gluten, den andere wordt er oververmoeid van. Is het dan verkeerd om aan mensen te zeggen dat ze gluten gerust mogen laten als ze zich beter voelen zonder? Lieve mensen van Volt, ik denk het niet!
En een gezondheidsrage zoals dit wijst dit niet eerder op een groeiend bewustzijn van consumenten die het beu zijn om rommel op hun bord te krijgen?

Wie snel last heeft van oververmoeidheid, darmproblemen, verteringsproblemen of zelfs slaapproblemen kan overwegen om het zelf eens te proberen:
* glutenvrij (of toch op zijn minst gliadinevrij):
rijst, patatjes, maïs, quinoa, boekweit, gierst, soja, teff en amaranth.
*  met gluten maar niet zoveel als tarwe:
haver (van nature glutenvrij maar 'besmet' via kruisbestuiving), spelt
* niet-glutenvrij:
tarwe en alles waar tarwe in zit (koekjes, brood, patisserie, seitan), kant-en-klare sauzen, bouillonblokjes, paprika-chips, bier, kant-en-klare broodspreads

PS: Het boek dat de dame in de reportage van Volt laat zien is 'broodbuik' van William Davis (origineel heet het 'wheat belly', wat eigenlijk beter bij het boek aansluit). Daar zal ik binnenkort eens over vertellen.

Pay it forward

Onlangs kreeg ik de kans om mee te doen met 'Pay it forward' op Facebook. Tof! Natuurlijk doen we dan mee, dacht ik! Ondertussen heeft het al een deel van mijn vrienden in de ban. En we vinden het allemaal leuk! Het concept is simpel: je ontvangt een zelfgemaakt cadeautje van iemand en in ruil geef je een zelfgemaakt cadeautje aan vijf anderen.
Maar waar komt dit lumineuze idee vandaan? 
En wie is er mee begonnen?

Ik herinner mij nog dat ik eens een film "Pay it forward" zag, ongeveer een decennium geleden. Eerst wou ik hem niet zien, want ik vond de titel nogal mafioos klinken. Ik dacht: "oei, een gewelddadige film met schieten en bloed en veel dooie...".
Maar het bleek een zeer gevoelige film te zijn. Ik heb er dan ook menig traan bij gelaten. Ja, ik heb tranen met tuiten gejankt zelfs!
Het verhaal gaat over een jongetje dat op school een opdracht krijgt: bedenk iets om de wereld mooier te maken. Het jongetje in kwestie bedenkt een "ketting" waarbij hij iets goed doet voor drie personen. Elk van deze drie personen dient dan iets goed te doen voor drie andere personen en zij op hun beurt ook weer.
Als je van plan bent om hem eens te bekijken, zet de zakdoeken dan maar klaar!

Het jongetje wordt gespeeld door de jonge schattige Haley Joel Osmont (jaja dat is dat jongetje dat in the Sixth Sense zegt: "I can see dead people" brrrr).
(Voor meer info:  link naar IMDB Pay it forward)

De film is gebaseerd op een boek van Catherine Ryan Hide, een dame die mee aan de wieg stond van een heuse 'pay it forward'-foundation. Afgekort PIF, een beweging die ondertussen reeds 13 jaar actief is. Hun hoofddoel is bijdragen aan het bewustzijn dat sociale verbondenheid essentieel is in deze wereld.

Nu ik de achtergrond van het facebook-spelletje ken, kan ik er alleen maar meer achter staan.
Mijn lieve PIF-vriendjes, jullie cadeautjes komen eraan hoor!!