vrijdag 25 maart 2016

Uitgetest: de chocolate chip mug cake, voor een warm hart in deze moeilijke dagen

Het is me wat, daar in Brussel.
Al is die "daar" heel erg "hier".
En de boodschap is aangekomen.
Maar gelukkig hebben wij massaal beslist dat we zullen blijven doen wat we doen en zullen blijven staan waarvoor we staan.

Ons land mag dan geen land van melk en honing zijn volgens sommigen; chocolade en menselijke warmte zijn er in overvloed voor zij die het nodig hebben.
Daarom testte ik gisteren dit receptje uit: de chocolate chip mug cake*. Een klein beetje zalf op onze gewonde zielen.

Benodigdheden per persoon:
* 4 soeplepels gewone bloem
* 2 soeplepels bruine suiker
* 3 soeplepels (soja-)melk
* 1/4 theelepel bakpoeder
* 1/8 theelepel vanillepoeder
* 1/2 soeplepel plantaardige olie (bv zonnebloemolie)
* 2 soeplepels chocolate chips (bv van Jacques, daar zit geen melk in).

Het concept is simpel: doe alles behalve de chocolade in een tas (geen klein koffiekopje, maar een grote theetas). Goed mengen. Dan een deel van de chocoladestukjes eronder mengen en de rest er bovenop strooien. Zet de tas een dikke minuut in de microgolf en het resultaat is een hartverwarmend gebakje dat het midden houdt tussen een koekje en een cakeje.




En het hielp. We zaten gezellig aan tafel, ons hart werd warmer en het statement dat we zullen blijven werken aan een goeie wereld voor onze kinderen en alle aankomende generaties sterker.
Samen met de mooie woorden van Griet op de Beeck, die ik van een collega mocht ontvangen:

Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat WIJ dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen. 
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, vandaag, zomaar, opeens, zijn kwijtgeraakt. 
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels. 
Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren. 
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar. 
Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan. 
Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten. 
Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust. 
En laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken. En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.µ 
Laten we durven. Ja.






* Bron recept en foto: Kirbie cravings. Ook terug te vinden op Pinterest.