Sinds juni zit ik weer in de wereld van de borstvoeding. En ik zeg u: het is een vak apart! Hoe vaak er ook gezegd wordt dat het de natuur is endeesentgeen, het is verdekke niet altijd simpel.
Op de website van borstvoeding.com las ik dat ca. 80% van de moeders start met borstvoeding bij de geboorte van hun kindje. Na drie maanden doet nog 35% van de moeders mee. De WHO wil dit percentage verhogen. Good luck, zou ik zo zeggen, in een maatschappij die hier nauwelijks aan aangepast is.
Ondertussen doe ik zelf al 11 weken mee. En daar ben ik trots op. Ik leg mezelf geen streefdoel op. Hoe langer, hoe beter!
En al is het nu een pak gemakkelijker geworden dan de eerste weken, toch duiken er soms nog obstakels op. Maar overwinnen doen we, dag per dag, probleem per probleem. En het voeden gaat nu meestal vanzelf.
Een overzicht van onze persoonlijke obstakels en overwinningen:
* de eerste dagen: een ongelovige thomas van een pediater die mijn zelfvertrouwen eens flink onder vuur nam met uitspraken als 'heb je wel genoeg melk?', 'het is geen schande om sneller terug te komen naar het ziekenhuis alvórens je kindje uitdroogt'. (ter verduidelijking: er was op medisch vlak niks mis met mijn kind, noch met mijn borstvoeding). Mijn oplossing: een vroedvrouw aan huis die dat zelfvertrouwen weer helemaal op de rails zette met duidelijke uitleg over stuwing en het op gang komen van de melkproductie.
* de eerste weken: kloven, kloven, kloven. Pijn, ai, oei! Maar blijven oefenen is de boodschap. En daarnaast hielp het ook dat mijn wederhelft mee hielp met het aanleggen. Samen staan we sterk!
* extra complicatie: een lokale ontsteking op de borst. Gemist door de vroedvrouw aan huis (het zijn natuurlijk ook maar mensen, maar soms helpt het toch om goed te luisteren naar wat een mama te vertellen heeft. Zeker als ze zegt: het doet zo'n pijn en het wordt erger). De oplossing: een bezoek aan de huisarts en dermatoloog en daaropvolgend een antibioticakuur en ontsmettende zalf. Voor mij betekende dit tevens het veranderen van vroedvrouw.
* een extra complicatie op de extra complicatie: bijwerkingen van de ontsmettende zalf (cetavlex). De oplossing: overschakelen naar een andere ontsmettende zalf (fucidin) en geduldig wachten tot de boel helemaal verveld was.
* na vier weken: een baby die heel ontevreden is en heel erg trekt tijdens het drinken, met opnieuw kloven tot gevolg. Lap! De oplossing: een bezoek aan de pediater. Diagnose: darmkolieken. De combinatie van osteopathie, infacol, glycerinesuppo's en een verplicht boertje na elke 'maaltijd' brengen verlichting.
* na tien weken: een pijnlijk abces onder één van mijn kiezen noodzaakt mij tot opnieuw een antibioticakuur die volgens de tandarts niet combineerbaar is met borstvoeding. Mijn oplossing: praten met mijn vriendinnen wiens ervaring leert dat het tegenovergestelde waar is. En als dan ook de medische bijsluiter en de apotheker aan de kant van mijn vriendinnen blijken te staan, kunnen we de borstvoeding weer als gered beschouwen!
En hier staan we dan na 11 weken, mijn zoontje en ik, te blinken van trots en vastberadenheid.
Blij dat ik steeds mijn intuïtie heb gevolgd.
Dankbaar voor alle steun en advies die ons pad gekruist heeft de afgelopen tijden.
En zoveel rijker aan ervaringen voor eeuwig neergekerfd in een litteken op mijn linkerborst, als eremedaille van onze persoonlijke kleine oorlog die we gewonnen hebben.
Al deze ervaringen brengen mij tot 4 basisbeginselen van de borstvoeding waar ik naar teruggrijp op moeilijkere momenten:
1) elke druppel telt (wijze woorden mij gebracht door een hele wijze vriendin, tevens een supermama van 2 mooie bengels)
2) na moeilijke dagen komen altijd (al-tijd!) gemakkelijke dagen
3) borstvoeding geven doe je niet alleen: het advies van vriendinnen is goud waard, alsook de steun van de wederhelft
4) bouwen aan zelfvertrouwen: de combinatie van warmte, nabijheid en warme melk is door weinig te evenaren
En als dit allemaal niet helpt, eet dan een chocolaatje! (maw verwen jezelf!)
Kleine lettertjes: Dit is absoluut geen awoert aan flesvoedende mama's. Borstvoeding geven is mijn persoonlijke overtuiging en ik respecteer elke andere keuze. Flesvoedende mama's verdienen een even groot applaus als borstvoedende mama's: Zij hebben het aangedurfd om omwille van hun persoonlijke redenen te kiezen voor flesvoeding terwijl de druk om borstvoeding te geven enorm groot kan zijn. Baas in eigen buik (en alles wat daarna komt).
