Identiteit, door Paul Verhaeghe, aka 'diejen boek mee da kinneke'

Tijd voor nog eens een gelezen boek!
Onlangs las ik 'Identiteit' van Paul Verhaeghe, het boek met op de cover dus die kleine 'American girl'. De auteur schreef in het verleden reeds hele goede grotemensenboeken. Mijn verwachtingen waren hoog ingespannen!

Paul Verhaeghe maakt een schitterende analyse van onze hedendaagse malaise vanuit een maatschappelijke invalshoek. Hij wijst het neoliberalisme in onze samenleving aan als de schuldige en staaft zijn betoog met wetenschappelijk onderbouwde argumenten die hij ontleent aan oa de gedragsbiologie. Deugd doet het om als gewone werkmens eens gelijk te krijgen: het geld heeft het voor het zeggen en de meerderheid wordt uitgeperst als een zak citroenen die deze week in de aanbieding was in de carrefour. Soms moeten we het zeggen zoals het is...
Hij gebruikt er al eens moeilijke woorden voor, achter elkaar geplakt in moeilijke zinnen. Maar het is de moeite om je erdoor te worstelen!
De psychoanalytische achtergrond van waaruit hij kijkt wordt duidelijk gedragen door een berg van ervaring om u tegen te zeggen. Naar het einde van het boek toe, geeft de schrijver een richting aan, the way to go, om dit neoliberalisme dat hoe langer hoe meer ongeschikt is om in onze contreien te heersen, weg te jagen of op zijn minst gevangen te nemen en op een streng dieet te zetten.

Toch wil ik aan meneer Verhaeghe nog 2 dingen zeggen:
1. Als lid van de 'big brother'-generatie wil ik even melden dat ik het toch wat overdreven vind om te stellen dat niemand onder de jongeren over de kennis beschikt dat George Orwell met zijn gelijknamige boek eerst was en het ene mogelijk tot het andere heeft geleid. Het doet u eigenlijk een beetje klinken als een oude vent.
2. Naar mijn indruk geeft uw boek een pessimistische visie over wat ons te wachten staat. Ik ben er redelijk zeker van dat de 'grote meneren' in de 'grote bedrijven' niet plots gaan wakker liggen van het welzijn van zijn werkmieren tenzij diezelfde werkvloeronderdanen hen er toe dwingen. De revolutie komt al eens van onderen uit.
En ik ben misschien maar een simpele werknemer, grotendeels onwetend over het spel dat boven mijn hoofd wordt gespeeld, maar ik zie in mijn omgeving steeds meer initiatieven ontspringen die als tegenhanger van het neoliberalisme kunnen dienen. Dan bedoel ik die mensen die elke dag steeds meer 'nee' zeggen aan de overconsumptie, aan de prestatie-eisen en die voor zichzelf en anderen grote zorg dragen, die zich groeperen uit gezamenlijke interesse en hier onomwonden voor uit komen. Als tegengeluid voor de groeiende groep mentale problemen kan dit wel tellen denk ik.

Dit gezegd zijnde, blijft mijn conclusie dat het boek de moeite waard is om te lezen zodat het collectief bewustzijn kan groeien. Het zal de opwaartse revolutie zeker ten goede komen ;)

Je eigen groentetuin op 1m² - part 3

Wa groeit er in mijnen hof?
Salaat!
Wat nog?
Tomaat!
Wat nog?
...

Tot hiertoe klopt het liedje.
Ondertussen zijn we weer een paar maanden verder en eten wij al wel eens groenten uit onze tuin.
In de lente zag het er nog zo uit:

 Links de beginnende erwtenplantjes, in het midden de sla's en rechts in het midden jonge spinazie. Rechts boven in de foto: de weelderige warmoes.

En na geduldig wachten:

De sla's zijn op, de spinazie verdwenen in de puree en de erwtjes hebben onze groene risotto veel smaak gegeven.
Wordt nog verwacht in bak 1: 3 ajuinen en 1 broccoli.

In bak 2 spat het groene geweld er nog af: 3 tomatenplanten, 4 selders, 1 broccoli en 1 courgetteplant.
Goe bezig, manne!

Het  kweken in vierkantemeters lijkt dus aardig te lukken! Al vind ik het moeilijk om vast te houden aan het hokjesdenken en heb ik uiteindelijk alles door elkaar geplant. Achteraf gezien ben ik iets te enthousiast geweest met het zaaien van goudsbloemen.
Qua onkruidgroei heb ik ook niet te klagen. Dat kan ook moeilijk anders met zo'n overbevolking aan goudsbloemen.

En nu nog een ontdekking in onze kruidentuin:

Lavas! Hij voelt zich opperbest in onze kruidentuin. Zijn blaadjes smaken naar warme, zoete selder en is heel lekker in soep of puree. Ze zijn best wel intens van smaak waardoor je er weinig van nodig hebt en ze zien er zo uit:

Volgens wikipedia is lavas een plant uit de schermbloemenfamilie en worden ook de zaadjes gebruikt om brood smaak te geven. Dat zal ik weldra eens uitproberen. 
Al wie eens wil proeven van dit goedje, kom gerust langs! Lavas in overvloed  ;) 

2 kleine t-shirtjes

Had ik al eens verteld dat niet alle naaiprojecten bedoeld zijn om te slagen?

Wel, het was weer van datte! Na het in mijn hoofd samenvoegen van een mooi stofke met een patroon uit Knipmode zag ik het helemaal voor mij: een t-shirt voor manlief! Ferm rood met een flockfoto erop.
Maar het mocht niet zijn. Manlief past niet in de voorgeschreven maten van de Knipmode: de oksels hingen tot navelhoogte en de schoudernaden leken geen zin te hebben om 's mans schouders te sieren.
Kortom, het leek nergens naar! Ne pyjama was er niks tegen! (en ik had nochtans echt goed gemeten).

Maar niet getreurd! Het voor- en achterpand vonden een andere bestemming:

Met gemak kon ik er twee kleine shirtjes met enveloppenhals uit recupereren. Het patroontje is gratis te vinden op deze website. (ik stik niet alles met een dubbele naald zoals de werkbeschrijving zegt). De vogeltjes-inspiratie vond ik op Pinterest. Maar ik vond de vogeltjes niet allemaal even mooi en heb er dan zelf een paar bij getekend. En omdat vrouwen met gezichtsbeharing in zijn: eentje met een snor in flockfolie! Eurosong here we come!

Wafels van kastanjebloem

Al zeg ik het zelf, ik heb een schitterend wafelijzer!
Het begon met mijn grootmoeder die er ook zo een had. En nu, 25 jaar later, kan je ze nog steeds vinden, als je een beetje zoekt: De Hartjeswafelijzer!

Na heel wat geëxperimenteer en reacties als "da gaat ge toch ni aan andere mensen voeren?", ben ik nog steeds op zoek naar een gluten-, lactose- EN suikervrij recept dat toch toelaat heerlijke wafels te maken. Een uitdaging!
En deze keer al een grote sprong in de goede richting! Mjammie-wafels die toch geen gluten noch lactose bevatten.
Oe kan da naa?
Het valt eigenlijk nog wel best mee.

Benodigdheden:
- 170 g kastanjebloem (te vinden in de Bioplanet)
- 1/2 zakje bakpoeder (opletten dat er geen tarwe in zit, dat is blijkbaar nodig volgens sommige fabrikanten)
- 2 dl lactosevrije melk (ik heb Valio gebruikt, maar met rijst- of sojamelk gaat het ook)
- 70 g bruine suiker & 1 zakje vanillesuiker
- 50 g boter van Valio of Alpro (met olijfolie zou gezonder zijn, dat probeer ik volgende keer!)
- 2 eieren

Bij het maken van wafels of gebak, heb ik 2 gouden regels.
1) de boter moet heel zacht of gesmolten zijn
2) eiwit moet opgeklopt zijn
Het moet! Anders krijg je bakstenen. (Misschien handig als je aan het verbouwen bent en een peperkoeken huizeken wilt.) 

Gemixt ziet het er dan zo uit:

Een lekkere bruine smurrie. That's the way aha aha I like it!

En dan in mijn superbomma-wafelijzer:

Tadaaa:

Ik zeg alleen maar: ze waren rap op. En meer zeg ik niet!

Maar zoals je kan zien, waren het geen bergen wafels. Ik maak er nooit veel tegelijk want ze bewaren niet goed. (zouden er bewaarmiddelen in tarwebloem zitten?) Hoogstens een paar dagen en dan is het beste er van af.
Mijn grootmoeder (de grootste wafelexpert die ik ken, misschien kunnen we haar een "wafelwijf" noemen, maar dan positief bedoeld he) zei: "das zeker mee browene soojker?"

Maar dus, als je nog eens bij mij op bezoek komt, niet bang zijn als ik bruine wafels voor je neus zet! Ze zijn deze keer wél geslaagd.


Aan zij die glutenvrij of lactosevrij moeten of willen eten: hoe maken jullie wafels?

Ladies s(w)ing Ladies

 Ik heb niet echt een rayon om recensies voor concerten in te plaatsen maar sta me toe vandaag toch eens een poging te wagen om te beschrijven wat ik meemaakte toen ik mezelf gisteren een avondje vrijaf van het mama-zijn gaf.

 Gisterenavond ging ik naar een optreden van Moi Kochani. Voor zij die daar nog nooit van gehoord hebben: dit is een 18-hoofdig vocaal ensemble dat gisteren hun programma "Ladies s(w)ing Ladies" voorstelde. En we zullen het geweten hebben!
De aankondiging van het optreden luidde als volgt:

Moi Kochani swingt de pannen van het dak met haar nieuw liedjesprogramma. Songs van straffe madammen uit de 20-eeuw passeren de revue en worden soms lief en intiem, maar vooral met veel passie uitgevoerd door de s(w)inging ladies van Moi Kochani.

Kan je niet wachten om in levende lijve te zien hoe een politieagente, een kasteelvrouw en een godsdienstjuf samen s(w)ingen? Gewoon komen kijken! 

 De zaal zat vol, uitverkocht noemen ze dat. Het concept klonk veelbelovend. De verwachtingen lagen dus, om het nog zacht uit te drukken, hoog.

 Stel het je voor: Het licht gaat uit, de spots aan en de dames komen op de scène. En daar staan ze dan, helemaal uitgedost, helemaal klaar. Al bij het aanbreken van de eerste noot, word ik omringd door warme stemmen die mij beloven dat hier en nu de goeie plek is om te zijn. En ze zingen: "You can't hurry love, no, you just have to wait". Kippevelmoment nr 1.
De Ladies stellen hun programma voor: vanavond draait het om straffe madammen doorheen de hele muziekgeschiedenis van de 20e eeuw (en ook een beetje 21e eeuw). Want dat het de muziek is dat deze dames aan elkaar bindt, is duidelijk. Perfect meerstemmig zingen zonder dirigent en zonder partituren, een kleinigheidje voor deze madammen :) (die vergeten stukjes tekst, daar weet ik niks van). En ineens het bewijs dat democratie onder vrouwen mogelijk is (waarmee ik niks slecht heb gezegd over mannen).

 Er volgt een rustige piano-intro. Herkenning alom: Someone like you van Adèle. Ik houd even mijn hart vast, want dit is gewaagd! Een powerhouse van een vrouw, gaan deze engelenstemmetjes dit aan kunnen? Ik zeg u volmondig ja en beleef het zoveelste kippevelmoment. Als groep een lied zo kwetsbaar kunnen brengen zonder onderuit te gaan, daar moet je lef en talent voor hebben. Toegegeven, op één moment klinken de sopranen misschien iets te dominant waardoor het iets te braaf en iets te lief klinkt in vergelijking met Adèle. Maar wie ben ik om daar moeilijk over te doen als al de rest zo overweldigend straf klinkt. Feit is, hun versie van dit lied maakt indruk! Het blijft hangen en achteraf in de wandelgangen wordt erover gepraat. 

 En zo gaat het de hele avond verder. Het ene moment lijkt deze groep jonge vrouwen als één mama die me zachtjes in slaap wiegt om me vervolgens helemaal omver te blazen en me door merg en been te raken. Want zo diep kunnen en durven ze gaan. Ik moet soms tranen van ontroering wegslikken (jaja ik ben ne janker).
Maar dat maken ze dan weer goed door even een luchtiger lied in de zaal te gooien, zoals Rum & Coca Cola van The Andrew Sisters. Of een grappige bindtekst ter plekke brengen (eh Mieke). 

 Kortom, Ladies, het was om duimen en vingers van af te likken. Jullie hebben dit bijzonder goed gedaan. Bedankt voor de fantastische avond en ik hoop in de toekomst nog meer van jullie te kunnen smullen...
Rumour has it dat wie niet aanwezig was toch écht wel iets gemist heeft.

je eigen groentetuin op 1m² - het plan in uitvoering

De tijd vliegt, het is al begin maart sedekke!
Na een weekje te gaan "loeieriken" in het zuiden van Spanje is het nog eens tijd voor een blogbericht. Een nieuw seizoen van noeste handenarbeid en wroeten in de grond breekt aan! Maar zoals ik al een paar maanden geleden zei, ga ik het me dit keer wat gemakkelijker maken en zal ik mijn groenten kweken in vierkantemetertuintjes. Althans, het boek belooft mij dat het gemakkelijker zal zijn ;)

Ondertussen heeft mijn paps een paar prachtexemplaren van bakken in elkaar getimmerd. En mijn wederhelft heeft het afgelopen weekend vrijwillig de schup ter hand genomen en de bakken gelijk in de grond gepoot. Het resultaat:

De bakken zijn gemaakt uit bankirai-hout. De planken sierden vroeger een of ander ongetwijfeld mooi terras maar krijgen nu een tweede leven als plantenbak.

En nu is het weer aan mij om er welriekende en bloeiende tuintjes van te maken. Liefst met een mooie grasboord erom heen. En dan wachten op de oogst. Goe plan!

Homemade speelgoed

Doorheen de laatste maanden fabriceerde ik allerlei speeltjes voor Jozefien. Het resultaat:

Het meisje en het sterretje verzon ik zelf. Een goeie oefening op applicaties maken: alle stukjes heb ik er apart opgenaaid. De olifant tekende ik over van Dick Bruna en stopte een belletje in de kussenvulling. De vulling is trouwens ecologisch. Die kan je vinden in De Banier.
Het patroontje van de uil en het konijn komen uit het boek "Knuffels om te naaien" van Marie-Claire; een heel leuk boekje vol toffe knuffeldiertjes en niet moeilijk om te maken! (af en toe vergroot ik de patroontjes zodat ik niet te hard moet foefelen aan al die kleine pootjes en snaveltjes).

 Maar speelgoed maken hoeft echt niet ingewikkeld te zijn. Alles wat rammelt, op de grond gegooid kan worden of interessante lintjes heeft, is goed :) Vandaar het vreemde lapje met lintjes om op te "zabberen". Wat restjes stof tussen 2 lapjes leggen, stikkestikkestik en klaar! Ook lege flesjes en doosjes zijn hier een groot succes. En bestand tegen de veelvuldige valpartijen die de speeltjes hier te beurt vallen! (dat kan ik niet zeggen van al het speelgoed uit de winkel, ohoh...)

En nu tijd om eens te stoefen over andermans werk!
Vorig weekend kregen wij een houten letter-treintje cadeau van familie. Volledig zelfgemaakt! Sjiek he!

Ook dit kregen we cadeau: een kangoeroe die met zijn achterpoten kan bewegen zodat het lijkt alsof hij springt. Misschien nog een tikje verf en dan hebben wij een heel speciaal diertje in huis:

Gluten: to eat or not to eat?

Het stormt buiten en ik moet nergens naar toe, een goeie combinatie. Misschien maak ik vandaag wel eens een paar Pay it forward-cadeautjes, hihihi... Maar eerst tijd om hier nog eens wat up te daten.

Vorige woensdag zond het programma 'Volt' een reportage uit over gluten. Hun conclusie: wie niet allergisch is aan gluten, moet ze niet mijden. Wie dat toch doet, is een meeloper met de laatste gezondheidsrage.
Nu, dat vind ik toch allemaal kort door de bocht genomen. Héél kort zelfs. De bocht is zo kort genomen dat de binnenkant eraf is gereden. You get what I mean.

Naar de reportage

Gluten is een eiwit dat voorkomt in graansoorten. Het is wat het deeg van oa. brood zo elastisch maakt en het zorgt ervoor dat het goed kan rijzen zodat we luchtige broodjes krijgen. Gluten kan je onderverdelen in twee groepen: de glutenines en de gliadines. Het zijn deze laatste die bij heel veel mensen problemen veroorzaken (zoals coeliakie) maar ook die andere kan voor last zorgen.

In gewone tarwe, een veelvuldig gebruikte graansoort, bestaat het eiwit voor 80% uit gluten. Dit is te wijten aan het selectieproces door de jaren heen waarbij enkel de tarwesoorten werden gebruikt die 'mooie en stevige' broodjes en koekjes opleveren, alsook degenen die het gemakkelijkst te kweken zijn met de grootste opbrengst. Naar de gezondheidswaarde wordt in onze huidige maatschappij, jammer genoeg, weinig gekeken. Kortom, de tarwe die nu alom gebruikt wordt, is een verarmde soort van de oudere oerrassen op vlak van voedingswaarde.
Nu gaan we een logische redenering maken: hoe meer gluten in onze voeding, hoe meer gluten in onze buik, hoe meer mensen de drempel overschrijden van het maximum dat ze aankunnen en hoe meer mensen dus last en problemen krijgen.
De diagnose glutenintolerantie of glutenallergie wordt vaak pas na lang zoeken gesteld. Want elk lichaam reageert anders: den ene krijgt buikpijn van gluten, den andere wordt er oververmoeid van. Is het dan verkeerd om aan mensen te zeggen dat ze gluten gerust mogen laten als ze zich beter voelen zonder? Lieve mensen van Volt, ik denk het niet!
En een gezondheidsrage zoals dit wijst dit niet eerder op een groeiend bewustzijn van consumenten die het beu zijn om rommel op hun bord te krijgen?

Wie snel last heeft van oververmoeidheid, darmproblemen, verteringsproblemen of zelfs slaapproblemen kan overwegen om het zelf eens te proberen:
* glutenvrij (of toch op zijn minst gliadinevrij):
rijst, patatjes, maïs, quinoa, boekweit, gierst, soja, teff en amaranth.
*  met gluten maar niet zoveel als tarwe:
haver (van nature glutenvrij maar 'besmet' via kruisbestuiving), spelt
* niet-glutenvrij:
tarwe en alles waar tarwe in zit (koekjes, brood, patisserie, seitan), kant-en-klare sauzen, bouillonblokjes, paprika-chips, bier, kant-en-klare broodspreads

PS: Het boek dat de dame in de reportage van Volt laat zien is 'broodbuik' van William Davis (origineel heet het 'wheat belly', wat eigenlijk beter bij het boek aansluit). Daar zal ik binnenkort eens over vertellen.

Pay it forward

Onlangs kreeg ik de kans om mee te doen met 'Pay it forward' op Facebook. Tof! Natuurlijk doen we dan mee, dacht ik! Ondertussen heeft het al een deel van mijn vrienden in de ban. En we vinden het allemaal leuk! Het concept is simpel: je ontvangt een zelfgemaakt cadeautje van iemand en in ruil geef je een zelfgemaakt cadeautje aan vijf anderen.
Maar waar komt dit lumineuze idee vandaan? 
En wie is er mee begonnen?

Ik herinner mij nog dat ik eens een film "Pay it forward" zag, ongeveer een decennium geleden. Eerst wou ik hem niet zien, want ik vond de titel nogal mafioos klinken. Ik dacht: "oei, een gewelddadige film met schieten en bloed en veel dooie...".
Maar het bleek een zeer gevoelige film te zijn. Ik heb er dan ook menig traan bij gelaten. Ja, ik heb tranen met tuiten gejankt zelfs!
Het verhaal gaat over een jongetje dat op school een opdracht krijgt: bedenk iets om de wereld mooier te maken. Het jongetje in kwestie bedenkt een "ketting" waarbij hij iets goed doet voor drie personen. Elk van deze drie personen dient dan iets goed te doen voor drie andere personen en zij op hun beurt ook weer.
Als je van plan bent om hem eens te bekijken, zet de zakdoeken dan maar klaar!

Het jongetje wordt gespeeld door de jonge schattige Haley Joel Osmont (jaja dat is dat jongetje dat in the Sixth Sense zegt: "I can see dead people" brrrr).
(Voor meer info:  link naar IMDB Pay it forward)

De film is gebaseerd op een boek van Catherine Ryan Hide, een dame die mee aan de wieg stond van een heuse 'pay it forward'-foundation. Afgekort PIF, een beweging die ondertussen reeds 13 jaar actief is. Hun hoofddoel is bijdragen aan het bewustzijn dat sociale verbondenheid essentieel is in deze wereld.

Nu ik de achtergrond van het facebook-spelletje ken, kan ik er alleen maar meer achter staan.
Mijn lieve PIF-vriendjes, jullie cadeautjes komen eraan hoor!!

Gedichtendag

Gedichtendag! Joepie!
Ik realiseerde mij dat ik tegenwoordig te weinig gedichten lees. Eigenlijk zelfs geen. En toch kan ik zo genieten van woorden die netjes op hun plaats vallen. Zen word ik er van.
Dus bij deze voeg ik nog een goed voornemen aan mijn grote pot "happiness project" toe: lees meer gedichten!

Ik laat jullie mee genieten van één van mijn lievelingsgedichten dat ik van onder het stof haal. Het is geschreven door Paul Van Ostaijen en ik leerde het kennen via mijn jongste zus, ettelijke jaren geleden.

Berceuse nr 2

Slaap als een reus
Slaap als een roos
Slaap als een reus van een roos

Reuzeke
Rozeke
Zoetekoeksdozeke

Doe de deur dicht van de doos
Ik slaap

Schoon eh! :)
Maar ook de oudere klassiekers kunnen mij bekoren. Wat denk je van Sonnet 18 van Shakespeare?

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this and this gives life to thee.

Moest de Shakespeare in den tijd dat voor mij voorgelezen hebben, manmanman, ik zou gezwijmeld hebben in mijn 16e-eeuws überromantisch kleed. Ja, ik geef het toe, ik ben een superromantische ziel! Ik zwijmel bij melige zaken. I like corny! Of zoals Kate Winslet het in The Holiday zegt: "I'm looking for corny in my life"
Maar nu kom ik op dreef! In Buiten de zone kwam de romantiek ook al eens in de vorm van poëzie om de hoek kijken. Het gedichtje van Raf voor Roxanne:

Langzaam glijden treinen binnen
en ademt de stad in en uit.
Maar al ben je ver weg,
ik voel je dichter dan de dag
de nacht die verdringt in de aarde
iedere dag weer
Ik teken de golf van je neus
en de zacht lijn van je lippen
in de broos blauwe avondlucht
In mijn hoofd grif ik jouw stem
bind ik de flarden herinneringen samen
met de zoete geur van je gezicht
En in mijn hart schrijf ik je binnen
schrijf ik je binnen met de letters 
van jouw naam 

En nog eentje om het af te leren: het eerste deel van "mei" van Herman Gorter. Uit mijn middelbare school-periode. Toen vond ik het al mooi:

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In 't boschje opgaat en zijn reis begint.
Hij dwaald' over de bruggen, op den wal
Van 't water, langzaam gaande, overal
Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die 't venster sloot,
Talmde een pooze wijl de jongen floot.

En wie naar "een laatste groet" gekeken heeft, herinnert zich vast het gedicht dat Wim Helsen aan Sien Eggers voordroeg. Na een beetje speurwerk op tinternet, vond ik het origineel van Nel Benschop. Een stukje:

En tóch geloven dat het lente wordt,
al valt de koude regen neer in stromen
op kale, zwarte takken van de bomen;
al zijn de dagen lichteloos en kort.

En tóch geloven dat de zon het wint,
al houdt ze zich soms dagenlang verborgen;
zoals een mens,in ’t donker van de zorgen,
soms plotseling een zonnig plekje vindt.

En als afsluiter het gedicht waarin de Boerentoren in Antwerpen zijn liefde aan de kathedraal met de wereld deelt:

 

Een geslaagde gedichtendag als je het mij vraagt!
Ik hoop dat ik in 2014 nog vele mooie gedichten mag tegenkomen. En ik hoop voor jullie hetzelfde ;)

Monthy Python & de interland filosofie

Oh wat was ik blij toen ik dit filmpje herontdekte!!! Zo blij dat ik mijn vreugde graag met jullie deel!
Monthy Python wereldbeker voetbal

Sinds 1 januari wordt ons toilet opgefleurd door de filosofie-scheurkalender. Elke dag een quote, een paradox of dergelijke van Nietszche en de zijnen.

Vandaag een quote over de voetbalinterland tussen Duitsland & Griekenland op z'n Monthy's!
& die was ik al helemaal vergeten!
De tijd dat ik met knikkende knieën examens in filosofie aflegde, ligt al eventjes achter mij. Maar moest ik toen dit filmpje gekend hebben, ik zou er toch iets meer van onthouden hebben ;)

Nu nog iets over filosofen.
Het valt mij op dat ze vaak een snor hebben. Niet zomaar een snor, maar van die dikke, borstelige moustachen die nog uren nakriebelen als de eigenaar je nieuwjaarskussen heeft gegeven.
Of een baard, met lang haar.
Daarom zal ik dus nooit een groot filosoof kunnen worden. Gebrek aan moustache. Ik kriebel niemand als ik nieuwjaarskussen geef. Maar misschien is dat ook nog niet zo slecht ;)

Eco-baby

Toen mijn wederhelft en ik beslisten om deze wereld mooier te maken met onze eigen nakomeling, hebben we het regelmatig gehad over de ecologische impact van onze dreumes. Sinds juni vorig jaar is onze ecologische voetafdruk vast gestegen, maar desalniettemin doen wij toch ons best om de ijsberen niet nog verder om zeep te helpen.

Ik geef de pro's & contra's van onze baby-ecologie. Mensen in de allesbehalve-baby-fase zullen dit bericht wellicht minder boeiend vinden...

1. Onze herbruikbare luiers: wij gebruiken meegroeiluiers van Popolini. 23 stuks in het totaal.

pro:
- ze zijn echt gemakkelijk in gebruik
- ze lekken niet en doen ze dat toch, dan heb je iets mis gedaan! Wegwerppampertjes geven al wel eens accidentjes.
- ze stinken niet. Ik bedoel als onze baby ze aanheeft he. Je moet ze ook geen week in de wasmand laten liggen natuurlijk. Wegwerpluiers stinken snel als er iets in zit.
- onze dochter heeft zelden rode billetjes

Contra:
- je hebt een droogkast nodig. Ik moet het zeggen zoals het is: zonder droogkast duurt het drie dagen (in de winter) voor ze droog zijn en voelen ze aan als karton. Met droogkast zijn ze lekker zacht en droog op een uurtje!
- onze crèche werkt niet met herbruikbare luiers dus moeten we sowieso ook wegwerpluiertjes kopen.
- als pasgeboren baby was onze meid te klein om deze nuttige doch grote luiers aan te doen. Pas vanaf 3,5 kg zijn wij ze beginnen te gebruiken. En ja, zo'n luier geeft een dikke poep :)
- de aankoop: het is een dure aangelegenheid en het stopt niet bij de luiers op zich. Je hebt ook nog overbroekjes nodig en ik schafte ons ook een extension aan zodat de body's langer meegaan (= een tussenstukje om onderaan bij aan te pitsen). Anders krijg je het effect waarbij de body te klein is en de schouders te groot! Gelukkig zijn er subsidies die de kosten drukken (in Leuven: 250 euro)

Maar ondanks deze vele contra's ben ik voor! Ze zijn echt aangenaam in gebruik en ze maken onze wasberg niet zooo veel groter. Alle luiers samen = 0.5 wasvat. Die berg was, komt gewoon van de baby's zelf!

2. Herbruikbare vochtige doekjes: onze cheeky wipes.
 Hier werken we nog maar pas mee maar ik ben er van de eerste seconde helemaal in mee! Heel gemakkelijk te gebruiken, geen droogkast nodig (yes!) en ze ruiken lekker (ja, zelfs de vuile!)

Kostprijs ongeveer 52 euro voor een pakket met 25 doekjes, 2 doosjes, 2 waszakjes voor op verplaatsing en 2 flesjes olie.
Hoelang we er mee toekomen, is me nog niet duidelijk. Maar 25 stuks lijken ruim voldoende.

3. Speelgoed en kleertjes:
Lang leve de tweedehandsbeurzen van de Gezinsbond! Er is in de buurt wel regelmatig een beurs te vinden. Ook andere organisaties zoals scholen doen gretig mee. Wij vonden er al heel veel speelgoed en kleertjes en steeds in goeie conditie.
Ook de Tweetjes is het vermelden waard: de tweedehandswinkel voor kinderkleertjes en speelgoed op de Aarschotsesteenweg in Wilsele. En nu het solden zijn: 2 pyjama's voor nog geen 8 euro, zegt nu zelf, daar kunde ni voor sukkelen ;)

4. Grote materialen
Een laatste belangrijke categorie. Wij hebben geen grote nieuwe spullen aangekocht. Alles tweedehands: buggy, maxicosi, relax, babycook...
Wij hadden het geluk om in de familie heel veel spulletjes over te kunnen nemen. Maar ook op Kapaza en tweedehands.be vind je heel wat spullen voor weinig geld. Tot hiertoe hebben we nog nooit problemen gehad met zulke aankopen.

5. De toekomst
En we gaan natuurlijk niet stoppen in de baby-fase he. We gaan onze dochter meegeven dat onze planeet belangrijk is en dat we er goed zorg voor moeten dragen, dat we niet te veel met de auto moeten rijden (een tweedehands fietskar is ons volgend project :D) en echt niet al ons eten in plastiek moet zitten. We zullen ze leren dat er ook kledij bestaat dat niet door kinderhandjes is gemaakt en dat onze tuin groot genoeg is om, naast een zandbak en een boomhut, ook groenten te kweken.

En dan denk ik dat we toch al een beetje ons best hebben gedaan.