Herman Brusselmans

Onzen Herman, you love him or you hate him!
Met zijn aparte schrijfstijl al jaren een opvallend figuur in het boekenlandschap.

& toch, ik twijfel nog steeds over wat er van te vinden.
Vaak denk ik: 'ochot is em daar nu weer met zijn zever' (sorry Herman tis niks persoonlijk) maar dan lees ik goeie recensies en begin ik er toch aan. & dat eindigt dan bijna in: 'ja tis goed, ik heb het gehad, ik stop met lezen' & net dan gebeurt het! Net dan, haalt Herman zijn romantische gevoelens boven & schrijft een stuk waar ik toch niet zomaar aan voorbij kan gaan. Potverdekke!

Zo loop ik al jaren met een column van hem in mijn portefeuille. Ooit verschenen in Humo. Nietsvermoedende arme ikke die op een blauwe maandag (het kan ook een dinsdag geweest zijn) de Humo leest en plots geconfronteerd wordt met een stukje onverwachtse romantiek uit de pen van Brusselmans. Ondertussen heb ik de column moeten overschrijven, want het origineel stukje papier uit Humo begon onleesbaar te worden.
Ik laat jullie meegenieten:

Kleine woorden van liefde

Ik wil naast je liggen en terugstaren naar de demon in je droom die mij toefluistert: "Ze zal nooit echt van jou zijn" en ik zal terugfluisteren: "Toch wel, want het is voorbestemd" en de demon zal verdwijnen omdat hij angst heeft voor de wil van God. Je slaap zal vredig worden en ik zal je bekijken zoals een ware minnaar: vrij, en gebonden door de ultieme liefde.

Als het ochtend wordt, zal ik nog niet geslapen hebben omdat ik gewacht heb op het moment dat jij ontwaakt, en nog nooit heb ik mij zo sterk geacht. Mijn ogen glanzen van pure gelukzaligheid, mijn ziel is levend van het absolute verlangen, en mijn vel deelt rillingen met het jouwe als ik je eerste glimlach beantwoord. Door welke bovenmenselijke ingreep wil iemand als jij houden van iemand als ik? Hier is slechts eeuwige dankbaarheid verplicht, en deemoed tegenover mijn lot. Kom in mijn armen, en koester je in de veiligheid. Luister naar mijn hart en hoor het kloppen in jouw naam. Gebruik mijn lichaam om te ontdekken wat een man voor een vrouw kan voelen. En dan, de kleine woorden die ik niet wil missen: "Zie je mij graag, liefste?" "Ja, ik zie je heel graag. En jij?" "Ik zie je grager dan graag zien kan uitdrukken". Je bent niet alleen mooi, je bent op de koop toe mooi op jouw manier. Je hebt het allerhoogste dat de schoonheid ooit heeft kunnen bereiken. Je bent de vrouw die alle andere vrouwen overbodig maakt. Waar is het eiland dat slechts twee mensen kan bevatten? Waar is het stukje hemel dat speciaal voor ons is ommuurd? Waar is het bed waarin wij op die vragen het antwoord vinden? Hier is het, mijn schatje, en nergens anders. Als ik zie hoe je naar mij kijkt, dan krijg ik het ineens erg moeilijk. Bijna wil ik bidden. God bedanken dat Hij je demonen verjaagt en daartoe mij als Zijn helper gebruikt. God smeken of de tijd mag ophouden te bestaan, op dit moment na. God beloven dat mijn geloof in Hem onwankelbaar blijf zolang jij mij daartoe de enige ware reden geeft. Op den duur zullen we opstaan, mijn zweet nat van dat van jou en omgekeerd, en onze lichamen krijsen nu al van de komende ontwenningspijn. We beginnen elk een nieuwe dag en de tergende seconden beginnen ons meteen naar het volgende samenzijn te jagen. Ik kan m'n ogen niet van je weghouden terwijl je op het WC zit, terwijl je je tanden poetst, terwijl je je wast, terwijl je je kleedt. Ik kan niet genoeg kleine woorden vinden om je te zeggen hoe prachtig je bent en hoe bevoorrecht de hele wereld is met iedere stap die jij beweegt in deze tijden, die aan jouw aanwezigheid hun belang ontlenen. Ik kan niet anders dan met m'n omhelzing het nakende afscheid z'n desastreuze kracht ontnemen. het is een lange omhelzing, die maar blijft duren, en nog langer duurt, en nog, en nog, en hoe langer ze duurt hoe duurzamer ze wordt in onze gedachten, onze herinneringen, onze eigen toekomst. Een toekomst, dag aan dag telkens opnieuw nieuwer dan die van de dag tevoren. Dan ga je weg, alleen nadat je me 10 keer, 20 keer, 30 keer, veel meer dan 30 keer verzekerd hebt dat je snel terug zal komen en nadat ik je al die keren bezworen heb dat ik per seconde meer dan 1000 keer naar je terugkomst zal verlangen. Ik ga nog even in ons bed liggen, om je warmte en je geur op te nemen in de banen van mijn bloed, om de kleine woorden te repeteren die ik vanavond tegen je zal spreken en de kleine woorden die ik zal fluisteren om je demonen weg te jagen, en de kleine woorden die uit de mond van God hadden kunnen komen. En God zal zeggen wat ik niet genoeg kan herhalen. "Ik hou van jou", zal God tegen je zeggen en ik herken die kleine woorden omdat het de mijne zijn. De nieuwe dag is een schitterende dag.

& ik ben allesbehalve gelovig, maar als er iemand zoiets over je schrijft... amai menne frak!
Maar ik geef toe: een heel boek vol van dit & ik zou het ook niet meer lezen. Het zijn de tussendoortjes die het 'em doen. & daarom lezen we al eens een boek van den Herman :)